چرا بی‌بی‌سی با رهبر “پژاک” مصاحبه کرد؟
اخیرا بی بی سی فارسی با سیامند معینی رهبر”حزب پژاک” مصاحبه‌ای انجام داد. این گفت‌وگو با واکنش‌های مختلفی از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی همراه شد.
بیشترین واکنش‌ها نیز از سوی طیف طرفداران سلطنت در ایران بود. بسیاری از مخاطبانی که طرفدار رضا پهلوی، فرزند شاه سابق ایران بودند با “تروریست” خواندن این گروه، اساس مصاحبه را رد کردند و اظهار داشتند که چنین مصاحبه‌ای به نوعی مشروعیت بخشیدن به این گروه خواهد بود.
تیم رسانه‌ای ترکمن‌صحرا در این گزارش قصد دارد، چند نکته در این مصاحبه را مورد بررسی قرار دهد.
بی بی سی فارسی چه هدفی را دنبال می‌کند؟
تردیدی نیست که این رسانه در شکل‌گیری افکار عمومی ایران می‌خواهد نقش‌آفرینی کند. شبکه‌های اجتماعی مجال را از “مین استریم” گرفته‌اند و مخاطبان و یا به عبارتی مردم به یمن شبکه‌های اجتماعی دیگر خود حقایق را کشف می‌کنند و واقعیت امر این است که بی‌بی‌سی‌فارسی دیگر آن جایگاهی را که در اوایل انقلاب بهمن ۵۷ داشت از دست داده است.
در خیزش مردمی نیز دیگر معترضان به‌جای مراجعه به این منبع، یا خود رسانه بودند و یا بیشتر به سراغ شبکه‌های اجتماعی رفتند زیرا میزان اعتماد به “رسانه‌های لندنی” و خارج از کشور در بین مردم ایران کم‌رنگ شده و با گسترش تکنولوژی دیگر ترجیح اول مردم شبکه‌های اجتماعی است چون کوتاه و با زبان مردم اخبار را مخابره می‌کنند.
در میان هیاهو‌های رسانه‌ای، اما بی‌بی‌سی فارسی با “تابوشکنی” حاضر است خطراتی را به جان بخرد که به‌رغم تبعات قانونی و رسانه‌ای در “تبلیغ تروریسم” با رهبر”حزب پژاک” مصاحبه کند.
نکته دیگر این است که مصاحبه بی‌بی‌سی بلافاصله در داخل ایران از طرف رسانه‌های سپاه بازنشر شد. فارس نوشت: «سیامند معینی، سرکرده پژاک در مصاحبه با بی‌بی‌سی فارسی ضمن اعلام اینکه تمامیت ارضی یک تفکر ارتجاعی و فاشیستی است، ایده خود برای تکّه‌تکّه کردن ایران را بازگو کرد.»
بی‌بی‌سی بهانه خوبی به رسانه‌های سپاه می‌دهد که خیزش مردمی را که از شهریور ۱۴۰۱ شروع شده و بیش از ۶ ماه است ادامه دارد زیر سئوال ببرند و بگویند که “مردم را به‌بهانه فوت مهسا امینی تشویق به اغتشاشات کردند”.
پیام بی‌بی‌سی به کردها و سایر ملیت‌ها
پیام دیگر بی‌بی‌سی این است که کردها “متحد نیستند”، “تجزیه‌طلبند” و “کشور در حال تجزیه” است و ممکنه ایران به سوریه‌ای دیگر تبدیل شود.
سپاه از این پیام‌ها برای توجیح سرکوب مردم و حبس بیش از ۲۰ هزار معترض و کشتار بیش از ۵۰۰ نفر استدلال می‌کند.
اینکه این مصاحبه به زبان کردی (مادری) بوده هم خود پدیده جالبی است چون این شیوه خود به رسمیت شناختن زبان‌های مادری اتنیک‌هاست. رهبران احزاب و کارشناسان دیگر هم می‌توانند در آینده این شیوه را بکار ببرند.
اما سوال دیگری که مطرح می‌شود این است که آیا بی‌بی‌سی و رسانه‌های دیگر فارسی‌زبان تن به این کار خواهند داد؟ زیرا اگر بخواهد آن را عملی کنند مجبورند کارمند ترک، بلوچ، ترکمن، کرد، عرب… استخدام کنند و این رسانه‌ها باید تابوها را بکشنند و روزنامه‌نگارانی از میان ملیت‌های دیگر هم استخدام کنند.
سیامند معینی تائید کرده است که حزب کارگران کردستان (پ ک ک) در تاسیس این حزب “نقش ویژه لجستیکی” داشته و با این حزب رابطه دارد و از یک الگو و ایدئولوژی پیروی می‌کند و عبدالله اوجلان را به عنوان رهبری فکری و فلسفی قبول دارد.
سپس بی‌بی‌سی این موضوع را مطرح می‌کند که چرا احزاب کردی کومله، پژاک و دمکرات نمی‌توانند بر سر یک منشور مشترک و خواسته مشترک توافق کنند؟ بی بی سی درباره دلیل اینکه احزاب کردی که چرا همکاری با پژاک را قبول نکردند، نمی‌پرسد. این رسانه القا می‌کند که میان احزاب کردی اختلاف هست و می‌گوید شما که خودتان توافق ندارید چگونه احزاب دیگر ملیت‌ها با شما توافق کنند؟
سوال دیگری که در این گفت‌وگو مطرح نشده این است که چرا بی بی سی هیچ اشاره‌ای به اینکه پژاک در لیست تروریستی قراردارد نکرد؟ شاید با این اقدام می خواست تا تلاشی برای “عادی‌سازی پدیده پژاک” در میان کردها و سایر ملیت‌ها انجام دهد.
نهایتا تلاش‌های بی‌بی‌سی و خبرگزاری‌های سپاه برای هدایت افکارعمومی و ضربه زدن به خیزش مردمی و انقلاب نتیجه‌ای نخواهند داد، زیرا احزاب کردی و ملیت‌ها و معترضان در جای جای ایران خواسته‌های مشترکی را طرح می‌کنند.
