اعتراض به کودک آزاری در گنبد

روز اول فروردین ۱۴۰۰ در روستای “عرب سورنگ” شخصی بنام علی خان احمدی، نگهبان سد گلستان، در محل نگهبانی سد دو دختربچه ترکمن را مورد تعرض و آزار جنسی قرار داد. مردم روستا از این عمل این شخص که گفته می شود از بازنشستگان سپاه و به اصطلاح مدافعین حرم است، به خشم آمده و به محل نگهبانی هجوم آورده و آنجا را تخریب می کنند. در پی این حادثه مامورین انتظامی به محل آمده و علاوه بر آن نگهبان، دهیار روستا ، آقای امید آتابای، و دو نفر دیگر را که از نزدیکان آن دو کودک بودند بازداشت می کنند.

این خبر در فضای مجازی بازتاب گسترده ای یافت. هیچ رسانه حکومتی این خبر را بازتاب ندادند و نماینده ترکمن مجلسی و هیچ روحانی ترکمن به این ماجرا ورود نکردند. ترس و منافع مانع آنها می شد. در پی گسترش اعتراضات مردمی و فراخوان اعتراضی در مقابل دادگستری آنها نیز ظاهرا پیگیر قضیه شدند.

آقای نماینده، شادمهر، گفت که حرف فضای مجازی را قبول نکنند و بگذارند قانون عمل کند. اما اگر این فضای مجازی و خبررسانی فعالین ترکمن نبود آقای شادمهر شاید در مورد این واقعه سخنی نمی گفت. طبیعی است که او مطیع اوامر امنیتی ها است. روحانیون ترکمن نیز ضمن محکوم کردن این حادثه از مردم خواستند که مبادا وحدت مردم و شیعه و سنی را در منطقه خدشه دار کنند. اما همه به نیکی میدانند که نه قانونی برابر برای مردم منطقه و نه وحدتی برادرانه و داوطلبانه برای شیعه و سنی در منطقه وجود دارد.  از نظر حکومتیان مردم ترکمن، روحانیون و حتی نماینده ترکمن مجلس همگی از جنس درجه دوم هستند  و بر این اساس است که هر ماموری دون پایه نیز به خود حق می دهد هرجور که خواست با ترکمن ها رفتار کند.

روز سه شنبه سوم فروردین با فراخوان فعالین ترکمن در فضای مجازی تجمع اعتراضی در مقابل دادگستری گنبد برگزار شد. آنها خواستار مجازات شدید آن کودک آزار و آزادی دهیار و دونفر دیگر شدند. این تجمع مسالمت آمیز و اعتراضی مردم ترکمن با حمله مامورین انتظامی به خشونت کشیده شد و گفته میشود که ۶ نفر نیز بازداشت شده اند. در پی این اعتراض دهیار روستا و دونفر دیگر به قید ضمانت آزاد شدند. صدا و سیمای حکومت نیز طبق معمول زمینه این اعتراضات را به بیرون از مرزها حواله داد و اصل واقعه را نیز انکار کرد.

این تجمع و حرکت اعتراضی شاید نخستین آن بعد از ده ها باشد. در این ده ها ترکمن شهروند درجه دوم بود و هست. ترکمن سهمی در مدیریت منطقه اش ندارد. روحانیت ترکمن از قدیم الایام نقش فعالی در سیاست نداشته است و اکنون که برخی نمایندگان رسمی حکومت شده و ریزه خوار شده اند. نمایندگان ترکمن نیز خود همگی جیره خواران حکومت هستند. با اینحال در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری با تبلیغ و ترویج برخی فعالین حکومتی ترکمن کاسه داغتر از آش می گردند.

این حرکت ترکمنها که همدلی و همراهی بسیاری را در ترکمن صحرا داشت میتواند نقطه آغازی برای دادخواهی ملت ترکمن باشد. میتواند به حکومتیان و عوامل آنها در منطقه نشان دهد که تحقیر و سرکوفت زدن به ملتی میتواند حدو مرزی  داشته باشد. 

خدایقلی