تعرض جنسى به دو کودک معصوم تجاوز به حریم حیثیت ملى تورکمن هاست
یک پاسدار انقلاب اسلامى بنام على خان احمدى در اول فروردین ١۴٠٠ در محل کار خود دو کودک ٧ و ٨ ساله ترکمن را مورد آزار جنسى قرار داد. این واقعه ننگین در اتاق نگهبانى سد گلستان در روستاى عرب سورنگ از توابع گنبد کاووس به وقوع پیوست.
این دو کودک خرد سال که مورد حمله یک سگ ولگرد قرار گرفته بودند٫ به نزدیک ترین مکان، یعنى مقر نگهبانى سد پناه برده بودند تا در آنجا از گزند این حیوان در امان باشند، غافل از اینکه یک جانور درنده خوى دیگرى در انتظار آنان کمین کرده بود!
پاسدار انقلاب اسلامى که ۵۴ ساله است٫ پاسدارى بازنشسته و عضو مخفى سپاه بسیج است. این پاسدار که مدتى در سوریه ” خدمت ” کرده بود، در کشتار مردم سوریه توسط ارتش بشارالاسد رئیس جمهور این کشور شرکت فعال داشت. اینکه این عنصر جانى و متجاوز چه جنایاتى در سوریه مرتکب شده و به چند کودک معصوم در آن دیار تجاوز جنسى کرده است، اطلاعات دقیقى در دست نیست.
اهالى روستا به محض کسب اطلاع از عمل شنیع پاسدار انقلاب اسلامى٫ به محل وقوع حادثه شتافته و بدنبال ضرب و جرح وى مقر نگهبانى سد را به آتش کشیدند.
پاسدار متجاوز سپس توسط نیرو هاى انتظامى حکومتى بازداشت و به زندان گنبد کاووس منتقل گردید. فرداى آن روز که قرار بود دادستانى شهر نتیجه معاینه پزشک قانونى را مبنى بر تأیید یا عدم تأیید تجاوز جنسى اعلام کند٫ هزاران نفر از سراسر ترکمن صحرا در مقابل دادگسترى گنبد اجتماع کردند.
در مقابل اجتماع کاملا آرام مردم، بسیجى هاى شهر صف آرایى نموده و به قدرت نمایى پرداختند. پس از آنکه رئیس دادگسترى با حضور استاندار گلستان تجاوز جنسى را نفى و اتهام متهم را تنها به آدم ربایى تقلیل داد٫ با اعتراض شدید مردم روبرو گردید.
رئیس دادگسترى که از اجتماع بزرگ و اعتراض شدید ترکمن ها غافلگیر شده بود٫ خواستار متفرق شدن آنان شد. لیکن مردم وقعى به خواست وى ننهاده و به اجتماع مسالمت آمیز و اعتراض عارى از خشونت خود ادامه دادند. رئیس دادگسترى بجاى اینکه احساسات جریحه دار شده معترضین را درک نموده و براى ایجاد تفاهم متقابل تلاش نماید٫ بدون آنکه حالتى اضطرارى بوجود آمده باشد٫ از مسئولین قواى نظامى اعزام یگان ویژه و ضد شورش به گنبد کاووس را طلب نمود. فرمانده یگان ویژه و ضد شورش نیز به این درخواست لبیک گفته و در معیت قواى سرکوبگر خود بسرعت در محل اجتماع حاضر شد.
او سپس خطاب به اجتماع کنندگان اعلام نمود که یگان ویژه چنین تجمعى را بر نمى تابد و متفرق شدن سریع آنرا طلب مى کند. هنگامیکه فرمان وى با بى اعتنایى مردم مواجه شد، شلیک هاى هوایى و پرتاب گاز هاى اشک آور از طرف نیرو هاى یگان ویژه و ضد شورش آغاز گردید. دست یازیدن به اعمال خشونت نه فقط موجب متفرق شدن اجتماع کنندگان نگردید، بلکه زمینه متشنج شدن فضاى نسبتا ملتهب را نیز فراهم ساخت.
در چنین شرایطى بود که اجتماع کنندگان نه فقط قدمى به عقب ننهاده و محل اجتماع را ترک نکردند، بلکه با مشت هاى گره کرده و سنگ در دست به یگان ویژه تا دندان مسلح حمله ور شدند. نیرو هاى یگان ویژه که انتظار چنین عکس العملى را مطلقا نداشتند، دچار وحشت شده و بسرعت دست به عقب نشینى زده و میدان درگیرى را ترک نمودند. در پى این درگیرى طولى نکشید که تمامى نیرو هاى نظامى منطقه به گنبد کاووس فراخوانده شده و به مدت سه روز به حالت آماده باش درآمدند.
مقاومت شجاعانه جوانان ترکمن در برابر یگان ویژه، مقاومت ترکمن ها در جنگ اول گنبد در بهار سال ١٣۵٨ را تداعى مى کرد. آنان نیز در آن سال در برابر هجوم پاسداران تا دندان مسلح قهرمانانه از خود دفاع نموده و تا آخرین لحظه میدان مبارزه را ترک نکردند.
تاریخ گواه آنست که ترکمن ها در هیچ برهه اى از تاریخ طولانى خود سر تعظیم در برابر زور و ظلم فرود نیاوردند، جریحه دار شدن غرور ملى خود را تحمل نکردند و بدین طریق بدون مقاومت تن به خفت ترک میدان مبارزه ندادند. ترکمن هاى امروز نیز نباید فراموش کنند که اصل و نسب آنان به اوغوز خان، پادشاه بزرگى که به قول برخى از محققین ” ممالک ایران و توران در حوزه مملکت وى بوده است،” مى رسد. نباید فراموش کرد که سلجوقیان ترکمن بزرگترین امپراطورى ایران را بنیان نهادند، و حیطه اقتدار دو سلسله ترکمن آق قویونلو ها و قارا قویونلو ها از آناتولى شرقى ترکیه امروز تا هرات افغانستان گسترش داشته است. همچنین باید همواره بخاطر داشت که بنیانگذار امپراطورى بزرگ عثمانى ترکمن ها بودند.
جمهورى اسلامى با بکارگیرى تمامى ابزار و امکانات دولتى قصد هویت و حیثیت ملى ترکمن ها را کرده است. زمین هاى ترکمن ها غصب مى شوند، اسامى اصیل ترکمنى آنان تغییر داده مى شوند، به مذهب شان اهانت مى شود، زبان و فرهنگ شان مورد تحقیر واقع مى شود، فقر و فساد هدفمند اشاعه داده مى شود و ناموس شان نیز مورد تعرض قرار مى گیرد!
آزار جنسى، خاصه آزار جنسى کودکان، در فرهنگ ترکمن ها تابو است. آزار جنسى یک کودک ترکمن یک مورد شخصى و خصوصى این کودک و خانواده او محسوب نمى شود، بلکه امرى عمومى و همگانى همه ترکمن ها تلقى مى گردد. از اینرو تعرض جنسى به دو کودک معصوم تجاوز به حریم حیثیت ملى تمامى ترکمن ها قلمداد مى شود.
در برابر اینهمه ظلم، اجحاف و تبعیض نباید سر تعظیم فرود آورد. تسلیم شدن معنایى جز هویت زدایى و اهانت به اجداد قهرمان و پر افتخار ترکمن ها ندارد.
خیزش ملى تورکمن صحرا
١۶ فروردین ١۴٠٠
