درخواست رفع تبعیض چهل ساله نخبگان ترکمن

نخبگان ترکمن به حق درخواست کرده اند که در شهرهای ترکمن نشین مسئولیت ها را به خود ترکمن ها واگذار کنند. روحانی که اکثریت آرا ترکمن ها را در دو دور انتخابات ریاست جمهوری گرفته به این موضوع توجهی نمی کند.

داستان داستانی تکرار چندباره است. داستانی که ترکمنها درهر دو دور انتخابات ریاست جمهوری  با حداکثر آرا به آقای روحانی بعنوان رئیس قوه مجریه رای دادند بسیار بیشتر از آرای گرگانی ها و یا دیگر شهرهای استان گلستان بوده است بنابر این استدلال فعالین ترکمن که خواستار سهمی در مدیریت جامعه استان و بخصوص در شهرهای ترکمن نشین هستند به حق و درست است. مقام استانداری را که هیچ ترکمنی مطرح نکرد زیرا غیرقابل تصور است. آنها خواستار یکی از پستهای معاونتی استاندار برای شایستگان مدیریتی ترکمن بودند که آن تحقق نیافت. اکنون تلاش برای انتصاب یک فرماندار ترکمن برای گنبد، بزرگترین شهر ترکمن نشین از جانب استاندار را دارند.

جمهوری اسلامی یک حکومت ایدئولوژیک است و بعد از ۴۰ سال همچنان بر همان پایه عمل می کند، در سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد و فرهنگ. علاوه بر آن بایستی عنصر ناسیونالیسم فارس گرایی را نیز بر آن افزود. البته مذهب شیعه و فارس گرایی از عوامل اصلی هستند ولی فاکتورهای دیگری نیز وجود دارند که بسیاری از همین فارسهای شیعه را نیز در ردیف غیر خودی ها قرار داده است. این عامل باعث عدم استفاده از بسیاری از ظرفیت ها و توانایی های جامعه گشته و آنچه را رقم میزند که اکنون شاهدش هستیم، نابسامانی، سو مدیریت، عدم کارایی و فساد گسترده در همه عرصه ها.

علیرغم وجود نیروهای بسیار فعال، کاردان و مدیر در میان ترکمنها، آنها ازدایره خودی ها به دور هستند و سهمی در مدیریت جامعه که شایسته آنها هست ندارند.  تلاش فعالین ترکمن برای سهم بیشتر در مدیریت استان قابل تقدیر است و آنچه هم که تاکنون بدست آمده بخشا ماحصل زحمات و تلاشهای آنها است. اما این تلاشها در نشریات و یا در نشستهای مشورتی با مسئولین کافی نیست.

بعد از تظاهرات و اعتراضات مردم در بیش از ۱۰۰ شهر در ایران و بعد از اعتراضات به حجاب اجباری بنظر میرسد که دگمهای ایدئولوژیک ترک برداشته باشند. اما فشار از جانب جامعه مدنی هنوز باید گسترش یابد.

ترکمنها نیز بخشی از جامعه ایران هستند و حکومت بایستی این را بپذیرد ولی نه فقط بخش سیاهی لشگر خوب و بدون حق و حقوق. میگویند چه فرقی می کند که مسئول ترکمن باشد و یا غیر ترکمن بایستی کار بلد باشد و خوب خدمت کند. با این شعار تاکنون مدیران و مسئولین غیر ترکمن در ترکمن صحرا چه دسته گلی به سر مردم نهادند؟ اگر فرقی نمی کند بگذارید که مدیران آشنا به آخرین علوم فنی و مدیریتی ترکمن مسئولیت بپذیرند.

ترکمنها سه نماینده در مجلس شورای اسلامی دارند ودر ساختار کنونی جمهوری اسلامی نمایندگان مجلس توانایی هایی دارند. اما این سه نماینده ترکمن انگار ربطی به ترکمن صحرا ندارند. این نماینده ها که با رای مردم ترکمن انتخاب گردیدند بایستی بیشتر مورد  بهره قرار گیرند. آنچنان نیست که انتخاب شدند و به اصطلاح خرشان از پل گذشت دیگر یادی از رای دهندگان خود نکنند. این نمایندگان بخشا پاسخگوی آنچه هستند که در میان ترکمنها و بر ترکمن ها میگذرد.

در حال حاضر با وضعیت موجود و عدم کارایی نمایندگان ترکمن بنظر نمی رسد که در گنبد فرماندار ترکمن بر سرکار آید و یا معاونی در استانداری از ترکمن ها انتصاب گردند. حداکثر مقام تشریفاتی مشاور یکی از معاونین را اعطا کنند.

تلاش و زحمات فعالین ترکمن در راستای مطالبات برحق  ستودنی است چونکه تبعیض حاصلی جز عقب ماندگی و بدبینی نداشته است. جوامع حکومتی ایدئولوژیک حاصلی جز شکست نداشته اند. بعد از ۴۰ سال تجربه منفی در ایران نیز این دیوار ایدئولوژیک برای پیشرفت و بهبود انسانها چاره ای جز شکستن و حذف ندارد. لازمه آن استفاده و بهره برداری از همه امکانات موجود و جستن راه های و ابتکارات نوین است.

خدایقلی