طلای دار انتخابات جمهوری اسلامی بر گردن ملیت های ایران

انقلاب سال ۱۳۵۷ که قرار بود با شعار استقلال و آزادی پایانی برای تمامیت خواهی، دیکتاتوری و خفقان سیاسی در ایران باشد به یکباره توسط نیروهای مذهبی شیعی در روزهای آغازین تبدیل به دیکتاتوری سیاه تر از رژیم پهلوی گردید.

ترکمن ها به عنوان پیشگام مخالفت با جمهوری اسلامی، رفراندوم ۱۲ فروردین را بایکوت و در انتخابات «آری یا نه» مشارکت نکردند.این حرکت سیاسی که نشان از آگاهی کامل جامعه روشنفکر ترکمن صحرا بود، با حمله مسلحانه سپاه پاسداران به میتینگ اعتراضی ۶ فروردین ۱۳۵۸ در محوطه برج قابوس شهر گنبدکاووس انجامید و منجر به شروع «جنگ گنبد» شد.

قتل و کشتار فعالان سیاسی ترکمن‌صحرا در ابتدای انقلاب خبر از «سالی که نکوست از بهارش پیداست» بود. ترکمن ها متعاقب این رویدادها، انتخابات مجلس ۱۳۵۸ را نیز تحریم کردند که به همین دلیل در نخستین مجلس شورای اسلامی هیچ کرسی نداشتند و با اعدام یا زندانی و تبعید رهبران و فعالان سیاسی هزینه سنگینی پرداخت کردند.

ترکمن ها تنها ملتی نبودند که در ترکمن‌صحرا با ماهیت جمهوری اسلامی مخالفت می کردند. بلکه کردها در کردستان و ترکها در آذربایجان و عرب ها در خوزستان و بلوچ ها در بلوچستان همسو با ترکمن ها در ابتدای راه با مواضع غیردموکراتیک رژیم نوپا مخالفت کردند که به مانند ترکمن ها سرکوب شدند.

مذهبیون شیعی تندرو که راه حسن صباح و سازمان باطنی ها را در پیش گرفته بودند، دهه‌ی شصت شمسی را با سرکوب و ترور مخالفان پیمودند. اما با ظهور مذهبیون میانه رو با نام اصلاح طلبان در دهه‌ی هفتاد شمسی، راستگرایان را متقاعد کردند که جمهوری اسلامی نیاز به وجه جهانی برای بقا دارد و این مسیر فقط از انتخابات و نمایش دمکراسی برای غرب میگذرد. بدین سبب جمهوری اسلامی برای ثبت این نمایش به ملیت ها نیاز پیدا کرد. روابط طایفه‌ای یا فامیلی در شهرهای کوچک، قازان یا دیگ انتخابات را داغ میکند و جمهوری اسلامی حلیم خود را میپزد.

این رویه تا انتخابات سال ۱۴۰۰ ادامه داشته ولی پس از قتل مهسا ژینا امینی و شروع اعتراضات و حضور دوباره ملیت ها در خط مقدم مخالفت با جمهوری اسلامی، بی اعتمادی منجر به مشارکت نکردن اتنیک های ایران شده است. اما جمهوری اسلامی با به میدان آوردن کاندیداهای اتنیکی وابسته و آزادی پوشش اختیاری در ستادهای انتخاباتی سعی در پروپاگاندای دمکراسی دروغین برای جهان غرب دارد. انتشار تصاویر منزجر کننده از ستادهای انتخاباتی شهرها و روستاها، دروغیست جهت پاک کردن صورت مسئله از سوی نهادهای امنیتی اطلاعاتی و گویای دست و پا زدن رژیم حاکم تهران در آخرین دقایق عمرش است. مشارکت در انتخابات با هر گرایش و هدفی به بقای جمهوری اسلامی کمک می کند. بقای جمهوری اسلامی سرکوب دوباره ملیت ها را تکرار خواهد کرد.