نمایندگان ترکمن در مجلس یا نمایندگان حاکمیت؟

نمایندگان ترکمن در مجلس توجه و علاقه ای به علائق و خواستهای روشنفکران و فعالین ترکمن که در انتخاب اجباری آنها نقش بسزایی داشته اند ندارند. فعالین ترکمن تلاش بسیاری برای انتصاب یکی از معاونین استاندار از فعالین و مدیران و متخصصان ترکمن داشتند که متاسفانه موفق نبودند.

در تعطیلات نوروزی ۹۷ با تلاشهای برخی فعالین اجتماعی و سیاسی ترکمن و با هماهنگی و میزبانی آقای دکتر کوچکی، رئیس مجمع تدبیر و امید در ترکمن صحرا، سه نماینده ترکمن در مجلس شورای اسلامی برای نخستین بار نشست مشترکی را انجام دادند.

بنا به نوشته آقای آنه محمد بیات، ژورنالیست و فعال ترکمن، این نشست حاصل آنچنانی نداشته و شاید آخرین نشست آنها نیز باشد.

به چند نکته قابل توجه در این نشست میتوان اشاره کرد:

بنظر می رسد که این سه نماینده ترکمن در مجلس هیچ هماهنگی و نشستی حول مسائل و مشکلات ترکمن صحرا نداشته اند. آنها هیچ دغدغه مشکلات مردم ترکمن را نداشته اند، اگر می داشتند در طی این دو سال بارها حول مسائل  ترکمن صحرا نشست، همفکری و تبادل نظر می داشتند. زمانی که آقای بیات پیشنهاد دبیرخانه مشترکی را میدهد یکی از نمایندگان بشدت مخالفت می کند. دیگری سکوت و سومی موافقت خود را اعلام می کند. در مجموع آنها همفکری، تبادل نظر و هماهنگی در مورد مسائل و مشکلات ترکمن صحرا را نمی پذیرند.

همچنین بنظر میرسد که به علائق و خواستهای روشنفکران و فعالین ترکمن که در انتخاب اجباری آنها نقش بسزایی داشته اند اصلا توجه و علاقه ای ندارند. فعالین ترکمن تلاش بسیاری برای انتصاب یکی از معاونین استاندار از فعالین و مدیران و متخصصان ترکمن داشتند که متاسفانه موفق نبودند.

زمانی که از این سه نماینده سئوال میشود که شما سه نفر چرا در گماشتن   یک معاون ترکمن برای استانداری موفق نبودید جواب میدهند که ما در میان ترکمن ها همچین کسی را برای پست معاونت استانداری سراغ نداریم، اگر شما کسی را سراغ دارید به ما بگوئید.

بسیار عذر  میخواهم اما این احمقانه ترین سخنی است که نماینده مردمی همانند ترکمن در مجلس میتواند گفته باشد. به سه دلیل عمده: یک، آنها خود نیک میدانند که تاکنون حکومت جمهوری اسلامی هیچ پست مدیریتی بالایی را به ترکمنها نداده است که در روزمه آنها وجود داشته باشد. دو، آنها هیچ شناختی از فعالین اجتماعی و متخصصین در  ترکمن صحرا ندارند و نیک میدانند که بسیار تواناتر از این نمایندگان در جامعه ترکمن حضور دارند اما تحت شرایط خاص نظارت استصوابی آنها تایید شده و در انتخاب میان بد و بدتر انتخاب شده اند. سه، فعالین ترکمن و از جمله همین مجمع امید و تدبیر در ترکمن صحرا افراد بسیاری را علنا برای پست معاونت معرفی کردند که افراد توانایی نیز بودند، اما این آقایان نمایندگان هیچ اطلاعی نداشتند یا نمی خواستند داشته باشند.

یک نکته قابل توجه در سخنان آقای بیات این است که این نمایندگان ترکمن در مجلس اعتقاد کمتری به مطبوعات و اطلاع رسانی دارند. مخفی کاری و فرار از انتقاد شیوه افراد ضعیف و باندباز برای لاپوشانی ضعف ها و ندانم کاری همیشه بوده است. در تمام دنیای توسعه یافته نشریات آزاد و مطبوعات بعنوان رکن اساسی دمکراسی هستند. اگر در ایران نیز مطبوعات را تعطیل و دهان خبرنگاران را نبسته و قلم ژورنالیست های مستقل را نمی شکستند شاهد این همه فساد نبودیم. این نمایندگان نیز نشان  دادند که جزئی از همین سیستم هستند با ترس از همین مطبوعات نیمه آزاد. اگر ریگی در کفش نداشتند و اگر ناتوان نبوده و اعتماد به نفس میداستند و اگر به وظایف نمایندگی خود به درستی عمل کرده بودند و حتی اگر علیرغم آن بنا به موانعی موفق نیز نبودند میتوانستند کارنامه خود را عیان بیان کنند.

این نشست مشترک حاصلی جز نومیدی بیشتر فعالین منطقه را در پی نداشته و بقول آقای بیات دیگر نیازی به چنین نشست مشترک نمایندگان نیست، چون نشان دادند که در پی درمان دردی نیستند.

و کلام آخر اینکه این نمایندگان  با رای مردم ترکمن و با فعالیت فعالین و روشنفکران ترکمن انتخاب شده اند. آنها در واقع نماینده مردم ترکمن در درون حاکمیت هستند، مردم ترکمنی که محروم و مورد تبعیض واقع شده اند. اما بنظر میرسد که آنها خود را نماینده حاکمیت درون مردم میدانند، بسیار متکبرانه و با چندین ساعت تاخیر به نشست می آیند. آنها نماینده مردم هستند نه “بزرگواران ” مردم. بسیار خوب خواهد بود که آنها حداقل جایگاه واقعی خود را درک کنند.

خدایقلی