مسئله اقلیتهای دینی و قومی پس از گذشت ۴ دهه از انقلاب هنوز تابو تلقی می شود. اعتراضات دیماه ۹۶ در صد شهر ایران ولی نشان داد که زمان شکستن این تابو فرا رسیده است.
نخبگان ترکمن به حق درخواست کرده اند که در شهرهای ترکمن نشین مسئولیت ها را به خود ترکمن ها واگذار کنند. روحانی که اکثریت آرا ترکمن ها را در دو دور انتخابات ریاست جمهوری گرفته به این موضوع توجهی نمی کند.
در ترکمن صحرا آن گونه که نخبگان ترکمن انتظار داشتند حتی یک معاونت استانداری از میان ترکمن ها انتصاب نشد. با وجود اینکه ۸۵ درصد ترکمنها به روحانی رای دادند آنها شاهد ادامه بی اعتمادی حاکمیت هستند.
ترکمنهای سوریه پس از عربها و کردها سومین قومیت در سوریه هستند. در جنگ داخلی سوریه نامی از آنها برده نمیشود. اما با تشدید بحران سوریه، نقش آنها برجستهتر میشود.
اعتراض ها در بیش از ۱۰۰ شهر ایران آزمونی برای اصلاح طلبان بوده است. آنها بعد از ده روز از شروع اعتراضات خیابانی با شک و تردید بسیار اعلامیه ای صادر کردند.
در این نوشته کوتاه نگاهی داریم به ویژگی مهم اعتراض ها در ایران. اعتراضاتی که در نواحی و شهرستان ها آغاز شد و پس از یک روز به تهران رسید و اکنون وارد دومین هفته خود می شود.
با کمال تأسّف و تأثّر مطلع شدیم که؛ "پدر انتشارات ترکمنصحرا" حاجی مراددوردی قاضی عزیز و بزرگوار به دیار باقی شتافت و ما را هم در ماتم و تأثّر آن بزرگوار فرو برد. یاتان یری یاغتی بولسئن!
شهرهای ترکمن نشین سرنوشت تلخی دارند. در دوره های گذشته تاسیسات بندری کومیش دپه به بندرگز و تاسیسات بزرگ راه آهن بندر ترکمن به گرگان انتقال یافت. برنامه اتصال گنبد به راه آهن کشور هم متوقف و حذف شد.