اصلاح طلبان خواستار سرکوب تظاهرات مردمی شدند

اعتراض ها در بیش از ۱۰۰ شهر ایران آزمونی برای اصلاح طلبان بوده است. آنها بعد از ده روز از شروع اعتراضات خیابانی با شک و تردید بسیار اعلامیه ای صادر کردند. البته قبل از انتشار این اعلامیه ۱۵ نفری، تنی چند از همین چهره های شاخص اصلاح طلبان علیه مردم معترض موضع گرفته و با جناح سرکوبگر حاکمیت هم صدا شده بودند.

هرچند آنها در این اعلامیه تلاش در تعدیل سخنان پیشین دوستانشان را داشتند اما این اعلامیه دسته جمعی نیز سخنی بیش از آن نداشت. نه از خواستها و مطالبات مردم معترض حمایت مستقیم و علنی کرده و نه خواستار آزادی هزاران دستگیر شده شدند. اما در جای جای اعلامیه نسبت به “شورش خشونت آمیز” هشدار دادند. در حالی که خود به نیکی می دانند که خشونت از جانب نیروهای بسیج و نیروی انتظامی صورت می گیرد و حاصل آن نیز بیش از۲۰ کشته و هزاران زندانی بوده است.

تنی چند از همین آقایان آیا شورش خشونت آمیز کرده بودند که آنچنان مورد رفتارهای تحقیر آمیز اجباری قرار گرفته بودند.

جنبش مردم تهیدست و سرکوب شدگان  ماهیت بغایت انحصارطلبانه، خودمحوربینانه، نفی و نادیده گرفتن مطالبات دیگران آقایان اصلاح طلب را عیان ساخت. بیهوده نبود که اصلاح طلبان در استان گلستان که دستی در قدرت دارند، همیشه نسبت به ترکمنها موضع مثبتی نداشته اند و هیچ زمانی حاضر به تقسیم قدرت و مدیریت حتی در درون خود تشکیلات اصلاح طلبان نبودند.

آقای سید محمد خاتمی رئیس مجمع روحانیون و رئیس اصلاح طلبان بدون کوچکترین حمایتی از خواسته و مطالبات مردم، “دشمنان قسم خورده ملت ایران آمریکا و مجاهدین” را مسئول ناآرامی ها دانست . آقایان عباس عبدی و حمید جلایی پور و محمد خاتمی از اعضا شاخص اصلاح طلبان در بیانیه های خود خواهان سرکوب شدید مردم معترض شدند. در حالی که آقای خامنه ای هنوز دستور سرکوب قاطع را نداده است، عبای عبدی حتی اعتراض می کند که چرا نیروهای سرکوب بشدت و بسرعت وارد عمل نشده اند. اما خود همین آقای عبدی زمانی که در بازداشت سپاه پاسداران بود در مصاحبه تلویزیونی مجبور به اعتراف گردید که نوچه آمریکا بوده و پول از آمریکا می گرفته است. آقای جلایی پور فرزندش در اعتراضات سال ۸۸ بازداشت و زندانی بود. آقای محمد خاتمی در اعتراضات همان سال بازداشت شده و بعدا در یکی از خیابانهای تهران با لباس زیر بصورت تحقیر آمیزی رها شد.

اصلاح طلبان ترکمن

بسیاری دیگر از اصلاح طلبان و حتی برخی از اصلاح طلبان ترکمن نیز این حرکت اعتراضی کنونی را تنها از زاویه اینکه از جانب مخالفین رئیس جمهور روحانی سازماندهی شده مورد انکار قرار دادند.  بدین جهت آنان نه تنها از خواست بحق اعتراض مردم به فقر، بیکاری، فساد، تبعیض و خفقان حمایت نکردند، بلکه خواستار سرکوب آنها شدند.

هرچند اصلاح طلبانی همچون آقایان محمود صادقی و صادق زیباکلام مواضعی متفاوت از آنها داشتند، اما آن اظهارات آقایان مسئول اصلاح طلبان حیثیت و اعتبار آنها را در نزد بسیاری از مردم ایران خدشه دار کرد.

آقای تاج زاده از چهره های شاخص اصلاح طلب و بسیاری از مفسرین سیاسی تلویزیون بی بی سی (فارسی) مردم ایران را از سوریه ای شدن و درگیری اقوام در ایران می ترسانند. این در حالی است که تاکنون هیچ نشانی از سوریه ای شدن دیده نشده است. هیچ شعار ضد قومی، نژادی و نفرت پراکنانه داده نشده است. همه شعارها مطالبات اقتصادی و سیاسی و بر علیه قدرتمداران و از جمله برعلیه اصلاح طلبان نیز بوده است.

سوریه ای شدن حاصل شرایطی است که بشار اسد اعتراضات مسالمت آمیز مردم سوریه را با سرکوب نیروهای نظامی و امنیتی پاسخ داد و حاصل آن همانی است که امروز می بینیم. اصلاح طلبان ما نیز بجای صحبت و گفتگو همان سیاست سرکوب اسد را را پیشنهاد می کنند. و این جای بسی تعجب دارد که مردم ایران و دنیا را با سوریه ای شدن می ترسانند و خود خواستار همان سوریه ای شدن ایران را دارند.

مسلما بازنده اصلی این تحولات اجتماعی اصلاح طلبان حکومتی خواهند بود. آنها نه فقط از خواستهای بحق مردم حمایت نکرده ودر جبهه مردم قرار نگرفتند، بلکه در تقابل با مردم و در جبهه سرکوبگران مردم ستمدیده ایران قرار گرفتند.

اگر جنبش اعتراضی مردم به شکلی افت کند و آرامشی موقت به جامعه سیاسی ایران بازگردد، بازهم تحولات اساسی در عرصه سیاسی جامعه ایران  بوجود می آرود و تغییراتی در صف بندی  جناح ها ایجاد خواهدکرد.

نویسنده: خدایقلی