وضعیت اجتماعی ایران مانند دیواری است که آجرهای آن بدون ملات روی هم چیده شده است که چسبندگی لازم برای حفظ یکدیگر را ندارند و ممکن است با کوچکترین زمین لرزه فروبریزد.

شهرهای ترکمن نشین سرنوشت تلخی دارند. در دوره های گذشته تاسیسات بندری کومیش دپه به بندرگز و تاسیسات بزرگ راه آهن بندر ترکمن به گرگان انتقال یافت. برنامه اتصال گنبد به راه آهن کشور هم متوقف و حذف شد.

نخبگان ترکمن به حق درخواست کرده اند که در شهرهای ترکمن نشین مسئولیت ها را به خود ترکمن ها واگذار کنند. روحانی که اکثریت آرا ترکمن ها را در دو دور انتخابات ریاست جمهوری گرفته به این موضوع توجهی نمی کند.

مسئله اقلیتهای دینی و قومی پس از گذشت ۴ دهه از انقلاب هنوز تابو تلقی می شود. اعتراضات دیماه ۹۶ در صد شهر ایران ولی نشان داد که زمان شکستن این تابو فرا رسیده است.

نمایندگان ترکمن در مجلس توجه و علاقه ای به علائق و خواستهای روشنفکران و فعالین ترکمن که در انتخاب اجباری آنها نقش بسزایی داشته اند ندارند. فعالین ترکمن تلاش بسیاری برای انتصاب یکی از معاونین استاندار از فعالین و مدیران و متخصصان ترکمن داشتند که متاسفانه موفق نبودند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تجلیل از مختومقلی فراغی شاعر ملی ترکمن گفت: مختومقلی شاعر زمانه، انسان و انسانیت است که محبوبیت او نه تنها در بین ترکمن ها بلکه دربین مردم ایران و جهان گسترش یافته است.

آدمی بعضی مواقع مطلبی می شنود و یا می خواند که نمی داند بخندد و یا بگرید. اما بعضا به تمام معنی یک کمدی تراژیک است. ماجرای خوجملی یکی از آنهاست.

جوما بورش، در این مقاله تحلیلی نگاهی می اندازد به اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ترکمن صحرا. او می نویسد ترکمن صحرا قبل از انقلاب ۵۷ یکى از مناطق ثروتمند کشور بود اما بعد از چهار دهه سیاست تبعیض آمیز به یک منطقه عقب مانده تبدیل شده است.

یوسف کر، یکی از فعالان سیاسی ترکمن نگاهی کرده به واژه ترکمن‌های ایران، ترکمن‌صحرا و ترکمنستان ایران.